Во последно време се зборува многу за стилот на родителство, попознат како „мрзливо родителство“ а се рекламира како „противотров“ за „хеликоптер родителите“. Иако името може да ве одведе на погрешен пат, „мрзливо родителство“ е сè друго освен мрзливо.
Заради презаштитничките родители, детето се чувствува неспособно
Целта е да му се овозможи на детето да открие колку е способно
„Мрзливо родителство“ значи намерно давање на можности на детето да развие чувство на самоефикасност, што пак ќе резултира со самодоверба, независност и одговорност. Станува збор за тоа родителите свесно „да се оддалечат“ и да му дозволат на детето само да се занимава со одредени работи наместо да скокнат и веднаш да го „спасат“ детето. Всушност, целта е да му се овозможи на детето да открие колку е способно. А децата се повеќе од способни!
Овој пристап кон родителството може да има големи придобивки за децата. Кога родителите интервенираат прерано кога „задачата“ се чини премногу тешка или кога дури не му дозволуваат на детето да учествува во потенцијално тешка ситуација – на децата не им се дава можност да го научат она што се способни да го научат.
Покрај тоа, во зависност од возраста, децата може да почнат да веруваат дека се неспособни – ако родителот постојано скока да „помогне“, детето ја има следната мисла: „Сигурно е тоа затоа што мама или тато знаат дека јас не можам да го направам тоа. Ова исто така придонесува за зголемена вознемиреност бидејќи детето почнува да влегува во светот надвор од семејството, каде што мама и тато не се присутни за да му помагаат цело време.
Ако родителите продолжат да учествуваат и да се грижат за секој предизвик на своето дете, детето исто така ја губи можноста да развие основни животни вештини, што е сè почест пример кај тинејџерите денес. Има толку многу деца кои не знаат како да го организираат или управуваат своето време во своите тинејџерски, па дури и возрасни години. Тие се паметни и бистри млади луѓе, но едноставно никогаш не им се дава можност во детството да научат основни функционални вештини и затоа се „борат“ со секојдневните предизвици.
Охрабрувањето на детето да преземе ризици носи придобивки за развојот
„Мрзливото родителство“ изгледа различно во зависност од возраста на децата, но еве неколку општи упатства:
Создадете „слободен простор“ во домот
Пронајдете место во вашиот дом каде што вашето дете може слободно да истражува што ќе му дојде под рака. Може да биде тоа една соба или барем дел од собата. Пополнете го тој простор со предмети соодветни на возраста за кои не е потребен ваш непосреден надзор од безбедносни причини. Потоа, оставете го детето да истражува самостојно.
Во зависност од личноста и возраста на детето, можеби ќе треба да бидете физички присутни во просторот, но целта не е да учествувате во играта на кој било начин. Без мешање, помагање и поддржување. Не мора да се грижите затоа што знаете дека детето е безбедно. И обидете се да му одолеете на искушението да се вклучите доколку забележите дека детето се бори со нешто, без разлика дали станува збор за играчка што не може да ја дофати или за перница на која не може да се искачи.
Дајте им време и простор на децата да работат на својата фрустрација и да го решат проблемот. Запомнете, целта е децата да научат дека се способни самостојно.
Прифатете ги природните последици
Давањето одговорност на детето вклучува прифаќање на фактот дека ќе има моменти кога детето нема да знае што да прави. „Мрзливото родителство“ го прифаќа овој факт. Се верува дека децата треба да знаат дека постојат природни последици од нивните одлуки.
Пример:
Земете предвид дете кое е доволно старо секоја вечер да ги подготвува своите работи за на училиште. Понекогаш родителот може да провери дали е напишана домашната задача и дали сè е подготвено за утрешното одење на училиште. Но, според „мрзливото родителство“, родителот на почетокот му објаснува на детето кои се неговите одговорности, а потоа го остава детето само да ги направи сите проверки и подготовки. Во деновите кога детето се сеќава да ја следи својата рутина и сè оди добро – детето се чувствува самоуверено и гордо на своите способности. Во деновите кога ќе прескокне нешто знае дека требало да стори, домашните задачи се забораваат дома. Иако родителот е во искушение да го „спаси“ детето кога ќе ја забележи заборавената задача на кујнската маса, тој нема да го стори тоа. Наместо тоа, родителот ги прифаќа природните последици и знае дека детето ќе може да ги прифати тие последици и дека искуството ќе му помогне на детето да се сети следниот пат.
Фото: Freepik
