Работата на психологот Лев Виготски од раните 1900-ти е основа за повеќето истражувања за когнитивниот развој во изминатиот век, а особено за сегашното проучување на социокултурната теорија. Со разбирање на теоријата на Виготски за когнитивниот развој, родителите можат да имаат позитивни и конструктивни интеракции со своите деца во текот на нивниот секојдневен живот.
Ова е особено точно за родителите кои се борат со тоа како да изградат доверба во семејството и да им помогнат на своите деца да ги надминат своите фрустрации. Акцентот на Виготски на тоа децата да учат за светот околу нив преку постарите и помудрите возрасни ги претвора секојдневните моменти во можности за подучување.
Која е теоријата на Виготски?
Теоријата на Виготски го разбира човечкиот раст како социјално посредуван процес во кој децата ги преземаат своите уверувања, културни вредности и стратегии за решавање проблеми преку кооперативна размена со „вешти учители“, како што се родителите или наставниците. Додека децата ги набљудуваат и ги следат вербалните упатства дадени од учителот – исто така познато како соработувачки дијалог – детето ги процесуира лекциите и го имитира својот учител.
Како колаборативниот дијалог го ублажува притисокот
Виготски гледал на учењето како на социјална природа и го измислил терминот колаборативен дијалог за да ги опише намерните разговори меѓу возрасните и децата. Овие разговори им овозможуваат на децата да ги вербализираат своите мисли и чувства и да споделат како тие мисли и чувства влијаат на нивните постапки.
Според др. Елизабет Нетертон, психијатар од центрите за нега на MindPath, заедничкиот дијалог може да биде ослободителен и за родителите и за децата бидејќи им овозможува да се фокусираат на праксата наместо на исходите.
„Кога ќе отстраниме дел од притисокот од себе и ќе престанеме да се обидуваме да бидеме совршени, на сличен начин го ублажуваме притисокот што децата можат да го почувствуваат да бидат совршени“, вели таа.
„Исто така, тоа отвора простор за подучување на простување, флексибилно размислување и фокус на учењето и растот како личност, а не на тоа работите секогаш да се прават „токму онака како што треба“.
Фото: Unsplash
