Јулија Борисовна Хипенрајтер е добро познат руски психолог и семеен психотерапевт, како и автор на бројни книги за родителство.
Во своите книги, таа ги советува и ги учи родителите како да градат врска со децата и како да разговараат со нив. Ова се темелите на нејзиното учење за психологијата на родителите и детето и подобро меѓусебно разбирање.
1. Да го прифатиме детето безусловно – тоа не значи да го сакаме затоа што е убаво, паметно, вешто, одличен ученик, им помага на другите итн. – сакајте го само затоа што постои.
2. Не мешајте се во она што го прави детето ако не побара помош. Со тоа што не се мешате, ќе му кажете: „Сè е во ред со тебе. Секако дека ќе се снајдеш!“
3. Ако на детето му е тешко и подготвено е да ја прифати вашата помош, не заборавајте да му помогнете. Притоа, преземете го само она што детето не може да го направи само, а остатокот оставете го да го направи самото. Како што усвојува нови активности, така постепено оставајте го да прави сè повеќе и повеќе самостојно.
4. Утре, детето ќе го прави само она што го правело денес со неговата мајка, токму затоа што тоа го правело „со својата мајка“. Количината на она што го правиме „заедно“ станува златна резерва за детето, негов потенцијал за блиската иднина.
5. Полека, но сигурно симнувајте ги од себе грижата и обврските за личните предмети и одговорности на вашето дете и оставете му ги на него.
6. Личноста и способностите на детето се развиваат само во областа што тој ја избрал само затоа што го сакал токму тоа и затоа што токму тоа го интересира.
7. Не постои ситуација во која детето треба да се удри.
8. Може да изразите незадоволство од постапките на детето, но не и од самото дете. Можете да ги осудите постапките на детето, но не и чувствата на детето, без оглед колку се непожелни или недозволени. Незадоволството од постапките на детето не треба да биде систематско, инаку се претвора во мачење за детето.
9. Прегрнете го детето неколку пати на ден – 4 прегратки се неопходни само за преживување, а за добро расположение потребни се најмалку 8 прегратки на ден! И не само на децата, туку и на возрасните.
10. Смислете неколку работи со детето или неколку семејни акции кои ќе формираат зона на радост. Нешто од тоа нека стане „ритуал“, оставете го детето да го чека, знаејќи дека сигурно ќе дојде ако не направи нешто лошо. Откажете ги само доколку навистина „сторило прекршок“.
11. Најдобрата казна за детето е да го лишите од нешто убаво, а да не му направите ништо грдо.
12. Децата треба да се движат, да истражуваат предмети, да ја тестираат својата сила. Да им забраните такво нешто е исто како да ја блокирате надојдената река. Ќе биде подобро да се погрижите токот да биде пријатен, а коритото безбедно.
13. На децата не само што им треба ред и правила на однесување, туку тие исто така ги сакаат и очекуваат! Ова им олеснува да го разберат животот и да се справат со него, што им дава чувство на сигурност.
14. Детето е среќно кога ги разбираме неговите потреби. Една од најважните е да го истражите светот и да ги споделите своите впечатоци. Детето ги истражува своите можности и полека ги поместува границите. Кога е мало, сака да се искачи на дрво што е можно повеќе, кога малку ќе порасне – сака да побегне со пријателите во туѓ двор, а потоа да се врати дома подоцна од вообичаеното. Многу зависи од тоа како се однесуваат родителите. Солењето памет и забраните се немоќни.
15. Сè што би сакале да промениме кај детето, прво треба внимателно да се провери дали не е баш она што би било добро да го смениме во нас самите. На пример, нашиот педагошки ентузијазам. Веројатно е подобро да се фокусирате на себе.
Текстот е од ТУКА.
Фото: Unsplash
