Лена Данхам открива дека претрпела неуспешно вонтелесно оплодување, неколку години откако направила хистеректомија. Ако прашате некој што се борел со проблеми со плодноста за своето мислење, тој ќе ви каже дека тоа е едно од најтешките искуства што може да се замислат.
Според Центрите за контрола и превенција на болести, шест проценти од жените на возраст од 15 до 44 години не можат да забременат по една година обидување, што се дефинира како неплодност. Покрај тоа, околу 12% од жените на возраст од 15 до 44 години имаат потешкотии со зачнувањето. Лена Данхам припаѓа на таа група и напиша моќен и емотивен есеј за помирувањето со фактот дека „таа никогаш нема да биде биолошка мајка“.
Лена била подложена на хистеректомија за прв пат во 2018 година како последица од ендометриоза, а во својот есеј за Harper’s Magazin зборува искрено за нејзината борба со неплодноста, откривајќи дека оттогаш се обидувала да ги „собере“ своите јајца со ИВФ, пред конечно да прифати дека биолошкото мајчинство не е на нејзината животна листа.
„Во текот на изминатата година, пишував статија за искуството за учењето, дека никогаш нема да бидам биолошка мајка – и за интернет заедниците во кои влегов кога почувствував дека во реалниот свет нема доволно простор за тагата, болката и гневот што доаѓаат со овој процес“, напишала таа на Инстаграм за нејзиниот трогателен есеј во стилот на мемоари.
Борба против неплодност
„Плодноста е комплексна тема, што е лесно да се сведе на застарени биолошки инстинкти и родови улоги, фотографии од најава за дете и љубомора на девојчиња, страв од прифаќање на нормативните домашни структури. Но, за мене – моето патување до ИВФ беше обвиткано со самоомраза, зависност и страв од непознатото – која бев јас, ако не мајка?“, вели таа. Потоа продолжува да објаснува дека решила да напише статија заради многуте жени кај кои не успеале и медицинската наука и нивната сопствена биологија, но кои биле дополнително обесхрабрени од неспособноста на општеството да им замисли и да им даде друга улога“.
Нејзиниот долг и потресен есеј или мемоари, како што таа сугерира, носи наслов „Откажување од мајчинството“ и во нив болно опишува како на 31 година направила хистеректомија и започнала да бара алтернативен начин да стане мајка. „Станав некако опседната со тоа“, признава таа, објаснувајќи како го истражувала посвојувањето, се обидела да пополни празнина во себе посвојувајќи две мачки без влакна, влегла во врска, отишла на рехабилитација поради зависност од бензодиазепин и ги гледала нејзините пријателки како остануваат бремени. пред да им се придружи на ИВФ воините, онлајн заедница на жени кои се борат со плодноста. Таму дознала дека има потенцијал да стане биолошка мајка собирајќи ги своите јајца и користејќи сурогат-мајчинство. Таа продолжила со посетите на лекар за плодност, кој ѝ рекол дека „можеби има шанса да собере јајца“ со преостанатиот јајник. Сепак, откако поминала низ макотрпен процес на собирање јајца, таа дознала дека ниту едно од нив јајца не е одржливо.
Борбата за дете целосно ѝ го заземала животот
„Она што започна со желбата да се роди дете со човекот што го сакав стана желба да имам дете со маж кој беше подготвен да ми помогне“, напишала таа. „Наскоро тоа стана ангажирање на адвокат да подготви договор за пријателот- донаторот на сперма и повикување на сурогат препорачан од друга позната личност. Се обидов да родам бебе. Патем, моето тело целосно се скрши. И мојата врска. Станав функционален наркоман. Секој чекор го носеше процесот подалеку од моето тело, семејството, мојата реалност. Секој потег беше поскап, поочаен, поосамен. Не можев да замислам крај на целиот процес“.
Лекција за живот
Преку сето тоа, таа научила лекција која иронично ја подготвувала за мајчинство. „Можете да поправите многу работи во животот – можете да раскинете, да се отрезните, да станете сериозни, да кажете извини – но не можете да го принудите универзумот да родите бебе за кое вашето тело отсекогаш ви кажувало дека е невозможно. Слабите животни умираат во шумата додека нивните чопори одат напред. Лошите јајца не се изведуваат. Не можете да ја промените природата“, заклучила таа.
„Иронијата е во тоа што сознанието дека не можам да имам дете – мојата способност да го прифатам и да продолжам понатаму – можеби е и единствената причина поради која воопшто и заслужувам да бидам родител. Мислам дека конечно морам да научам некого.“
Данхам вели дека „нема да дозволи да жали за деца кои никогаш не биле мои“, додавајќи дека „без оглед дали е тоа посвојување или згрижување, јас ја обожавам идејата да станам мајка на начин кој е правилен за мене и во целост сум му предадена“.
Фото: Pexels
