Еден татко во Бедфордшир, Англија, е скршен откако ненадејно го загубил својот 24-годишен син минатиот месец. Според неговиот пост на Фејсбук, напишан на 23 јуни, Стенли Грининг вели дека неговиот син Луис О’Нил починал од состојба позната како длабока тромбоза на вените или ДВТ, на 3 јуни. Но, неговата причина за смрт не се должи на постоечки здравствени проблеми – всушност, според сите извештаи, О’Нил бил здрав млад човек. Грининг вели дека тоа било предизвикано од часови на играње откако неговиот син западнал во рутина поради коронавирусот.
Во својата објава на Фејсбук, Грининг за првпат проговорил јавно за ненадејното заминување на неговиот син.
„На 3 јуни се случи нешто толку страшно, најлошото нешто што може да му се случи на еден млад човек и најлошото што може да му се случи на родителот“, напишал Грининг. „Мојот син, моето драго момче, Луис, си замина. Не од злобниот вирус, туку поради него”.
О’Нил беше еден од милионите кои беа отпуштени во март, бидејќи економските влијанија на пандемијата ја зафатија Велика Британија.
Според татко му, тоа што неговиот син ненадејно останал без работа било како да му го тргнале килимот под него.
Според него, за сѐ е виновно седењето дома.
Откако бил избркан, Грининг вели дека неговиот син „избегал во својот свет на игри“.
„Фатен во еден виртуелен свет, тој стана помалку активен, но, никој, баш никој, некогаш за милион години не предвидуваше згрутчување на крвта.
О’Нил починал од длабока тромбоза на вените – сериозна состојба која се јавува кога згрутчување на крвта се формира во рамките на вената длабоко во телото.
Згрутчување на крвта од овој вид обично се формира во бутот или долниот дел на ногата на лицето, иако може да се развие и во други области, како вратот, рамото или раката, според Healthline.
ДВТ може да се појави како резултат на повреда, операции компликации или проблеми со лекови. Во други случаи, тоа е резултат на долги периоди на неактивност, кога ограничената подвижност го ограничува протокот на крв и крвта започнува да се собира во нозете или другите екстремитети.
Ова, вели Грининг, е она што лекарите веруваат дека се случило со неговиот син.
Во интервјуто за Би-Би-Си, Грининг вели дека неговиот син на почетокот бил совршено среќен.
„Тој беше многу весел и рече: ќе уживам во тоа“, се сеќава таткото. „Луис секогаш уживаше во своите игри. Тој разговараше со своите пријатели и мислам дека најде утеха во тоа. Тој имаше свој виртуелен свет во текот на ноќниот кошмар што се одвиваше надвор“.
Но, како што деновите се претворија во недели, брзо се појави нова и проблематична шема.
„Часовите поминуваа“, рекол Грининг. „Не можам да кажам колку долго беше на компјутерот. Имаше моменти кога ќе станев наутро и ќе се симнев по скалите за појадок, а тој беше горе и сфаќав дека бил буден цела ноќ“.
Гледајќи наназад, Грининг рекол дека неговиот син веројатно играл од шест до седум часа без престан, со неколку паузи помеѓу.
„Тој седеше таму цел ден“, рекол таткото, додавајќи дека неговиот син наскоро добил и малку тежина покрај тоа што му се сменило расположението.
Станувало сѐ потешко и потешко да го натера својот син да стори нешто друго освен да седи во неговата соба.
Само две недели пред смртта на младиот човек, неговиот татко се потсетува дека станал рано наутро, околу 5 часот.
„Тато можеш да ми помогнеш?” го прашал неговиот. „Не се чувствувам добро“.
Му помогнав да се качи по скалите, го ставив во неговиот кревет и се јавив во брза помош. Оттаму ми сугерираа дека можеби станува збор за труење со храна, иако тој се жалеше на проблеми со ногата. Симптомите се чинеше дека поминуваат – до околу 10:30 часот. Тогаш, сопругата на Грининг го нашла својот син легнат на врвот на скалите.
Неколку моменти подоцна пристигнале болничарите, но веќе било предоцна. О’Нил починал дома, станувајќи само една од она што неговиот татко сега го нарекува „скриена жртва за време на карантинот“.
Сега, растажениот татко вели дека неговиот син не умрел залудно.
Тој се надева дека смртта на неговиот син ќе послужи како предупредување за другите.
„Кој ги предупредува младите?”
Најмногу од сè, тој сака другите да знаат дека ДВТ може да му се случи на секого – на која било возраст – без оглед дали е здрав или не.
„Оваа ужасна работа ќе беше спречена доколку тој или ние ги знаевме овие ризици“, напишал таткото. „Во такви околности е многу ретко, но разговарајќи со медицински професионалци, откривам дека имало голем број случаи кај младите за време на овој затвор. Како и многумина, тоа го поврзувам со постарите луѓе и нешто за што не предупредуваат во авионите!“
Сега, со милиони кои ќе останат дома за да го избегнат вирусот или ќе се најдат без работа, ризикот од ДВТ останува многу реален.
„Сега кога сè повеќе од нас работат од дома, мојата порака е едноставна: Продолжете да се движите – колку што е можно.
„Станете, одете наоколу и ве молам, предупредувајте ги своите деца. Ако можам да спречам една загуба во името на мојот син, тогаш тоа е светло кое ќе заблеска за Луис. Затоа, станете за Луис“.
