На самиот почеток на 20 век, низ американските градови харала туберкулоза, која била особено фатална за децата и младите од сиромашно потекло. Во 1907 година, Мери Пакард и Елен Стоун, лекари од најмалата американска држава Роуд Ајленд, дошле до идеја како да ја спречат или барем да ја ублажат трансмисијата на туберкулоза меѓу децата. Пред тоа, тие две основале Лига за сузбивање на туберкулозата во својата држава.
Првото училиште од овој тип е „отворено“ во јануари 1908 година и ги собрало децата за кои се знаело дека биле во контакт со туберкулоза, но без изразени симптоми.
Училниците имале многу прозорци, некои од сите три страни и сите биле отворени цело време, иако било зима. И тоа многу студена. Во особено студените денови, децата носеле таканаречени ескимски вреќи за седење во кои имало топли камења за да им ги греат нозете. Учителката Мери Пауерс, покрај тоа што им го предавала материјалот на децата, им подгревала супа и пудинг.
Експериментот покажал апсолутен успех на практично сите полиња и што е најважно – ниту едно дете не се разболело. Ниту од настинка. Две години подоцна, биле отворени 65 вакви училишта, а едно приватно училиште во Њујорк одржувало часови на покривот. Како што инциденцата на туберкулоза се намалувала со појавата на антибиотици, така и училиштата на отворено се затварале, а последното било затворено дури во 1965 година.
Каква врска има тоа со коронавирусот?
Ако им се верува на кинеските истражувања, има врска. Едно од нив кое опфатило 7.000 случаи, покажало дека од тие 7.000 случаи се случила само едно заразување на отворено.
Друга студија, спроведена во 2018. година, опфатила 161 дете со пречки во развојот и докажала дека оние деца кои учеле надвор, на отворено, покажуваат повисоко ниво на внимание и концентрација во споредба со децата кои учеле во конвенционални училници. Слично нешто се случило и во основно училиште во Филаделфија, каде казните за непочитување на правилата на однесување биле намалени од 50 годишно на 0, откако дел од часовите биле префрлени во дворот.
Значи, наместо комбинирање на онлајн и настава во училница, можеби децата би можеле да се ротираат помеѓу учење во училница и учење на отворено, односно во простор кој би имал проток на воздух како отворен простор.
Конечно, еве ги правилата што докторите во раните години од 20.век барале од учениците да ги почитуваат:
Никогаш не плукајте на подот или на тротоарот
Не го чепкајте носот и не го бришете со раката или ракавот
Не го лижете прстот кога треба да ја завртите страницата
Не го ставајте моливчето во устата или на усните
Не ставајте ништо во устата што не е храна или пијалок
Не споделувајте и не разменувајте овошје, слатки, гуми за џвакање, наполу изедени, свирчиња ниту било што друго што се става во устата.
Никогаш не кашлајте и не кивајте во нечие лице. Свртете се на другата страна. Секогаш одржувајте ги лицето и рацете чисти. Измијте ги рацете пред секој оброк.
Текстот е од ТУКА.
