Кога би можела да го живеам животот од почеток, еве што би променила:
Би му рекла на мојот син: „Душо, не мора да бидеш инженер, не мора да бидеш ниту адвокат. Не е важно што ќе станеш кога ќе пораснеш. Сакаш да бидеш фудбалски коментатор – одлично! Кловн во трговски центар? Браво!“
И кога тој мој син ќе наполни триесет години, ќе дојде кај мене целиот испотен, ќелав и со размачкана шминка на кловн на лицето и ќе ми рече:
„Мамо, имам триесет години и работам како кловн во трговски центар! Дали е тој живот тоа што го посакуваше за мене? Што по ѓаволите си мислела? Зошто ми дозволи да си играм наместо да учам математика? Зошто не ми кажа колку е важно? образованието?“
Потоа ќе го погалам по ќелавата глава и ќе му кажам:
„Душо, но јас само те поддржував во сè што сакаше да правиш! Не ти правев притисок. Не те натерав да вежбаш математика кога сакаше да си играш со пријателите“.
И тогаш осудувачки ќе рече: „Не знаев до што ќе ме доведе тоа, јас бев дете, не можев да одлучам, но можеше ти да го направиш тоа за мене. Можеше да ме насочиш!“
Тогаш ќе станам, внимателно ќе го погледнам и ќе му кажам: „Тоа е тоа. Постојат два вида луѓе на светот: едни живеат, а други го бараат виновникот. И ако не го разбираш ова, тогаш ти, синко мој, си идиот”.
Тој само ќе рече „ах“ и ќе се онесвести! Неговата психотерапија ќе трае пет години.
ИЛИ НЕ …
Еден ден ќе добијам син и ќе го направам спротивното. Од тригодишна возраст, ќе му повторувам: „Не биди идиот Владимир, размисли за иднината. Научи математика ако не сакаш да бидеш оператор на кол-центар цел живот”.
И кога ќе наполни триесет години, испотен, ќелав програмер со длабоки брчки ќе дојде кај мене и ќе ми рече: „Мамо, јас имам триесет години и работам во Гугл. Работам дваесет часа на ден, мамо. Немам семејство. Што сакаше да кажеш кога ми велеше дека добрата работа ќе ме направи среќен? Зошто ме тераше да учам математика?“.
И ќе му кажам: „Мили, но сакав да добиеш добро образование! Сакав да имаш шанса!”
И тој ќе ми рече: „По ѓаволите, зошто да имам можности кога сум несреќен, мамо? Поминувам покрај кловнот во трговскиот центар и му завидувам. Тој е среќен! Можев да бидам среќен човек, но ти ми го уништи животот!”
И тогаш ќе станам, ќе го погледнам внимателно и ќе му кажам: „Драги мој, има два вида луѓе: едниот живее, а другиот постојано се жали. Ако не го разбираш ова, тогаш, сине, ти си идиот!”
Тој ќе рече „ах“, ќе се онесвести и ќе заврши на психотерапија 5 години.
***********
Овој текст е наменет за сите оние мајки кои деновиве едвај издржуваат додека ги решаваат домашните задачи со своите деца. Борејќи се со бесни тинејџери, со незадоволни деца. Опуштете се! Без оглед што прават, вашите деца утре ќе имаат што да раскажат на психотерапија!
Фото: Unsplash
Текстот е од ТУКА.
